با معماری برای کودکان شما این فرصت را دارید فضایی بسازید که از بسیاری جهات، معماری بدون مرزبندی مشخص است. در حالی که فرآیند طراحی توسط بزرگسالان انجام می شود، کاربران نهایی آن اغلب کودکان هستند. در مهدکودک، مدارس و پارک ها چنین است. بنابراین، معماران مسئولیت دارند که اطمینان حاصل کنند که محیط ساخته شده به کودکان فرصت بازی، کاوش و یادگیری در فضای فیزیکی، حتی در عصر دیجیتال را می‌دهد. مفهوم اینجا این است که طراحی می تواند به شکل‌گیری تفکر انتقادی، مسئولیت پذیری و هم چنین به ایجاد شهروندان آینده در کودکان کمک کند. در اکثر موارد، نظام آموزشی و بیان فضایی آن در صد سال گذشته تغییر چشمگیری نداشته است. با این وجود، با فراگیر شدن دسترسی به اطلاعات، تمرکز به آرامی از انباشت اطلاعات به پرورش تفکر انتقادی در حال حرکت است و روش های آموزشی جدید، حوزه‌ی جدیدی از نیاز به فضای معماری مخصوص کودکان را طلب می‌کند. در طراحی صورت گرفته سعی شد به این سوال پاسخ داده شود که چگونه معماری می‌تواند به فرایند آموزش کمک کند و معماری خود تبدیل به یک ابزار آموزشی شود.

فضای اختصاص داده شده به پارک مهارت کودک و نوجوان، در داخل سوله‌های متروکه کارخانه ریسندگی و بافندگی جنوب یزد قرار دارد که سال تاسیس این کارخانه به سال ۱۳۲۹ بر می گردد. با توجه به تعطیلی این کارخانه در سالهای پیشین و قرارگیری این کارخانه در قلب شهر یزد، تصمیم بر این شد که دوتا از سوله‌های این مجموعه به فضای مخصوص کودکان و نوجوانان با رویکرد یادگیری مهارت‌های فنی اختصاص داده شود و در عین حال روحیه کودکانه مجوعه با خلق کانسپ تهایی جذاب مورد توجه قرار گیرد.

درک جدیدی در طراحی فضاهای آموزشی وجود دارد مبنی بر اینکه فضاهای آموزشی به جوانان اجازه دهد تا فضای ظاهرا هدایت نشده ای را تجربه کنند. اقدامی که می تواند استقلال و مسئولیت پذیری آنها را ارتقا دهد. با توجه به این فهم از طراحی فضاهای آموزشی سعی شد تا با به خدمت گرفتن روش های متفاوت و ناآشنا در ذهن کودکان از ذهن آنان در قبال فضاهای مرسوم مانند حیاط ، دالان ها و غیره آشنازدایی کرد و آنها راه به حضور بیشتر در فضا و تامل در آن دعوت کرد و از این طریق کودکان به صورت ناخوداگاه به گفتگو با یکدیگر و کاوش بیشتر در معماری مجموعه تشویق شوند و تعامل و میزان ادراک آنان را بواسطه فضا افزایش داد.

با به خدمت گرفتن نور، رنگ، سبزینگی و عوامل تاثیرگذار دیگر، تلاش شد یادگیری کودکان را از طریق تجربیات حسی بهبود ببخشیم. همانطور که مدل آموزشی در حال تغییر به سمت رو شهای آموزشی متنوع‌تر است. معماری فرصت قابل توجهی را برای ایجاد محیط‌های یادگیری برای همکاری، حل مساله و درک عمیق دارد. سعی شد با در نظر گرفتن فضاهای آموزشی چندمنظوره، درگیری کودکان با فضای آموزشی رو افزایش داد و از این طریق یادگیری کودکان افزایش یابد و برای رسیدن به این هدف تلاش شد تا با استفاده از پله ها به عنوان آمفی تئاتر یا استفاده از محورهای حرکتی متفاوت و متنوع، سازگاری و انعطاف پذیری فضایی را افزایش داد.

عکسهای پروژه